تا قبل از این هیچ کتابی از شهرنوش پارسی پور نخوانده بودم. اخیرا در یکی از اپیزودهای پادکست # کتابگرد مصاحبه ایی ازعالیه عطایی شنیدم . عالیه یکی از سه کتاب منتخبش را کتاب طوبی و معنای شب شهرنوش پارسی پور معرفی کرد. مشتاق شدم در اولین فرصت آن بخوانم
این کتاب بازگو کننده بخشی تاریخ ایران در زمان افول قاجار و جان گرفتن حکومت رضا خان است.
قتل ستاره بدست پدرش یکی از اندوهناک ترین صحنه هایی است که بدفعات در تاریخ سرزمین ما اتفاق افتاد و همچنان ادامه دارد.
بخش های از کتاب
حاجی از سه کس نفرت داشت، از انگلیسی‌ها، از روس ها و از طوبی. و گاه اینها را به دختر می گفت، به ویژه مسئله باران را. باران با زن در ارتباط بود. همراه با زن خوش قدم همیشه باران می آمد. و باران نمی آمد. صفحه ۳۳
زندگی سیاسی او آموخته بود پیش از عاشق شدن به رهبران سیاسی اوضاع زمان را بسنجد. از نظر او هرچند قدرت روسیه و اکنون شوروی در ایران تا حدودی فروکش کرده بود اما اطلاع داشت افرادی با علاقه فراوان به آن سوی چشم دوخته‌اند. صفحه ۲۸۲
زنان حالت عجیبی داشتند. اغلب کلاه شوهرانشان را روی روسری به سر گذاشته بودند. بسیاری پالتو های مردانه به تن داشتند و مردم دزدانه یکدیگر را دید می‌زدند. خیابان پر از امنیه بود و امنیه ها سر بدنبال زنانی می گذاشتند که همچنان چادر به سر داشتند یا در نگهداری روسری مقاومت بخرج میدادند. صفحه ۲۹۷
طوبی که از شنیدن کلمه آسفالت خیابان تعجب کرده بود حالا پشت چراغ قرمز چهار راهی ایستاده بود و از سرعت تغییرات متعجب و ترسیده بود. و آدم ها را با تعجب نگاه میکرد. شاهزاده ایی که به یک لات تبدیل شده بود و کفشهای پاشنه خوابیده اش را به لخ لخ کنان به دنبال خود میکشید ...
